ومشيت ادور ف الزحام
بصرخ انا من غير كلام
ده يبقى وهم والا سراب
والا بقايا من عذاب
والا نقوش جوه الحجاب
جايه تجدد لهفتى
عجوز رمالى كلمتين
ورح باصص لى بصتين
فرش العذاب ف سكتى
نزلت قوام دموع العين
وافتكرت قصتى
حبيبه من زمن العبيد
ساكنه فى قصر هناك بعيد
بتحلم ويايا باللقا
عاشت سنين وسنين كمان
وروحها لى متشوكه
عراف فرش لى الودع
ام اتوجع قلب الجدع
وعمل لي فيه كل البدع
ارمى بياضك ياولد
وتعالى شوف اللى انسعد
وانا بنصحك وبحزرك
مادد مادد مادد مادد
خد الححاب وامشى بقا
واستنى ايام اللقا
أقرا الحجاب قبل النهار
وحته فى عتبه اى دار
واملا المكان كله بخور
وروح على باب القصور
ونادى على بدر البدور
تلقا الحبيبه فى الأنتظار
بسرعه يلا خد القرار
والحق مكانك فى القطار
وأقف على وسط الطريق
ونادى على اقرب صديق
يكون ونيس فى سكتك
تحيه جامده لحضرتك
ارمى بياضك وانصرف
وروح لحبيبتك واعترف
بحبها وقول لها
دنه قلبى ملكك والنبى
دنتى منايا ومطلبى
وانتى حياتى ومذهبى
وفى لحظه أختفى العجوز
وساب فى ايدى الحجاب
بيقولى حافظ ع الحبيب
ويكون معاك مهما يغيب
من غيره رح تعيش غريب
والحب مش حبه كلام
ولا نظرتين فيهم غرام
الحب نعمه ربنا
للى انوعد واللى انسعد
اما الغبى مالوش مكان فى وسطنا
بقلم مياده محمد
ليست هناك تعليقات:
إرسال تعليق